Bediüzzaman Said Nursî, İstanbul'da çok hareketli bir siyasî
hayat yaşıyor, cemiyetlere üye oluyor, gazetelere makale yazıyor, konferanslara
ve toplantılara katılıyor, kendisine yakın bulduğu topluluklara nasihat
ediyordu. Yine bir gün Şehzadebaşı'ndaki Ferah Tiyatrosu'nda Ahrardan Mizan
gazetesi başyazarı Murat Bey'in bir konferansı sırasında İttihatçılar bir
kargaşa çıkarmış ve Murat Bey'i vurmaya teşebbüs edecek kadar ileri
gitmişlerdi. Kargaşanın kötü sonuçlar doğuracağını gören Said Nursî, oturduğu
iskemlenin üstüne çıkarak, fikre saygı gösterilmesi ve hatibin dinlenmesi
gerektiğini anlatıp, salondaki heyecanı yatıştırmış ve büyük bir kavgayı
önlemişti.
O dönem İstanbul'u, birçok siyasî ve sosyal olaylarla kaynıyordu. Hamalların, İttihatçılara ve Meşrutiyete karşı bir ekonomik engelleme hareketi olarak başlattıkları boykot da bu olaylardan biriydi. Böyle hareketli bir ortamda, İstanbul'da yaşayan ve hamallık yapan Kürtlerin kandırılarak siyasî ve anarşik olayların içine çekilmesinden endişe eden Said Nursî, hamalların yoğun olarak bulunduğu yerleri, özellikle kahvehaneleri gezerek onlara meşrutiyeti anlatıyor ve boykotu o sıralarda Bosna-Hersek'i ilhak eden Avusturya'nın mallarına karşı yapmalarını tavsiye ediyordu. Bu görüşmeler sonucunda hamallar ikna olarak boykotlarını yalnızca Avusturya mallarına karşı uygulamışlardı. Böylelikle Bediüzzaman, hem çıkması beklenen muhtemel anarşiyi önlemiş, hem de Avusturya mallarına karşı boykot başlatarak Osmanlı Devleti'nin devletlerarası politikada Avusturya'ya karşı mesafe kazanmasına öncülük etmişti.
Kaynak:Risale-i Nur Enstütüsü /Bediüzzaman Biyografisi
İşte o hammalların, Avusturya’ya karşı, benim gibi bütün Avrupa’ya karşı boykotları ve en müşevveş ve heyecanlı zamanlarda akılane hareketlerinde bu nasihatin tesiri olmuştur.
Bediüzzaman
Konunun dip notunda ise;
"Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz, hem onun gönderdiği kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise, bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum, onun için yalnız memleketimin maddî ve manevî mamülatını giyiyorum"
demiş.
Uyumayan düşman yazımızda değindiğimiz Avrupa dessas zalimleri, Asya münafıkları gibi, Âlem-i İslam’ın düşmanlarına karşı iktisadi bir boykotun tesirli bir direniş fikri olduğu hakkındaki kanaate devam etmek niyeti ile bu yazımıza devam ediyoruz.
Ayrıca bugün tüm dünyayı ekonomik gücü ile etki altına alan Çin’in Müslümanlara karşı olan zulüm ve işkencesi de göz ardı edilemez büyük bir cinayettir.Enterasan olan Uygur Müslümanlarını katl eden bu zalimler,İslami tüketim mallarını üretmekte dünya lideridir...Hac ve ümreden gelen takkelerimiz,otomatik zikir aletleri,seccadeler vs vs vs.......
Müminlerin inanmakla Allah tarafından ilan edilen üstünlüğü..ve imanın mizacında olan kardeşlerine karşı azami şefkat,düşmanlarına karşı korkusuzluk ve az kuvvetle galip kılınmak gibi ilahi destekler bugün bu şartlarda var olan ama ulaşılmazlık noktasında görmek mümkün.Fakat tevekkül ve mücadelenin kararlılığı bu potansiyel gücün,müminler açısından lehde bir inayete çevrilmesinin, Rahmeti İlahiyeden ümid edilmesi gayet haklı bir bekleyişi ifade edebilir.
Safların ayrışması cephelerinde belirginleşmesini gösterir.Ancak bugün bir sıraya gelmiş,aynı tezgaha konulmuş ve karakterleri bir biri içine girmiş,dahilde dal budak hatta kök salmış olan yapılanmayı ayrıştırmak ve genel anlamda bir cephe oluşturmak pek kolay görülmemektedir.
Ortada dem ve damarlara sirayet etmiş bir tiryakilik hükümferma olduğundan bu bağımlılıktan kurtulma azmini göstermek ve bir ulvi idealin dava kabul edilmesi ile Milliye-yi İslamiye ile hareket edebilmek gerçekten kahramanlıktır.
Kişisel kalite ölçülerimizde esas olduğundan burada yine aynı kıstasla ferdi olarak bir direnişi insan şahsi âleminde başarsa, Alem-i İslam kadar külli bir niyeti ve alemi asgarında ise o millet kadar küçük bir devleti islamiyeti barındırmış olur. O nedenle bu emperyalist, Siyonist güçlerle mücadele edilmez vehmini bir kenara bırakarak, hamiyeti milliye-yi diniye ile safını belli etmek noktasında bir keyfiyeti düşüncemize esas tutuyoruz.
Bediüzzaman’ın 1952 yılında Eşref Edip ile söyleşisi sırasında ifade ettiği;
"Bana ıztırap veren," dedi, "yalnız Islâmın mâruz kaldığı tehlikelerdir. Eskiden tehlikeler hariçten gelirdi; onun için mukavemet kolaydı. şimdi tehlike içeriden geliyor. Kurt, gövdenin içine girdi. şimdi, mukavemet güçleşti. Korkarım ki, cemiyetin bünyesi buna dayanamaz. Çünkü, düşmanı sezmez. Can damarını koparan, kanını içen en büyük hasmını dost zanneder. Cemiyetin basîret gözü böyle körleşirse, îman kalesi tehlikededir. Işte benim ıztırâbım, yegâne ıztırâbım budur. Yoksa, şahsımın mâruz kaldığı zahmet ve meşakkatleri düşünmeye bile vaktim yoktur. Keşke bunun bin misli meşakkate mâruz kalsam da, îman kalesinin istikbâli selâmette olsa!"
Yüz binlerce îmanlı talebeleriniz size âtî için ümit ve tesellî vermiyor mu?"
Evet, büsbütün ümitsiz değilim…
Dünya, büyük bir mânevî buhran geçiriyor. Mânevî temelleri sarsılan Garb cemiyeti içinde doğan bir hastalık, bir vebâ, bir tâun felâketi, gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müthiş sâri illete karşı İslâm cemiyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa, İslâm cemiyetinin ter ü taze îman esaslarıyla mı? Büyük kafaları gaflet içinde görüyorum. Îman kalesini küfrün çürük direkleri tutamaz. Onun için, ben yalnız îman üzerine mesâimi teksif etmiş bulunuyorum.
"Risâle-i Nur'u anlamıyorlar yahut anlamak istemiyorlar. Beni skolastik bataklığı içinde saplanmış bir medrese hocası zannediyorlar. Ben, bütün müsbet ilimlerle, asr-ı hâzır fen ve felsefesiyle meşgul oldum. Bu hususta en derin meseleleri hallettim. Hattâ bu hususta da bâzı eserler telif eyledim. Fakat, ben öyle mantık oyunları bilmiyorum, felsefe düzenbazlıklarına da kulak vermem. Ben, cemiyetin iç hayatını, mânevî varlığını, vicdan ve îmânını terennüm ediyorum, yalnız Kur'ân'ın tesis ettiği Tevhid ve îman esâsı üzerinde işliyorum ki; İslâm cemiyetinin ana direği budur. Bu sarsıldığı gün, cemiyet yoktur.
Diyerek ruhundaki fevaranı ve hizmet-i diniye ve imaniyesinin çerçevesini gösteriyor.
Fakat ne yazık ki birçok insan bu önemli gelişmeyi, kanser gibi yayılan önemsizleştirme ve nazarı dünyaya çevirme strajesini kavrayamadı. Küfür, nefsin mahiyetinde olan peşincilik ve hazır lezzet tutkusunu güzel kullandı.
Modadan, yiyip içmeye, yiyip içmekten gezip tozmaya ve gezip tozmaktan bireysel yaşamın bencil dünyasına toplumu sürükledi.
Yaşlılar huzur evlerine,bayram günleri Kış aylarına denk geldiğinde Avrupa,yaz aylarına geldiğinde sahil kıyılarına seyahatler başladı.Oruç aylarının 2010-2013’lü yılları bu ayın hürmetini saymayan insanların aleni olarak baş kaldırışlarına sahne oldu.Camilerde içki içe bilme ve daha bir çok rezalete tevvesül edebilme isyanı kendini gösterir oldu.Bu ifadeler bir şikayeti dile getirmek maksadını gütmüyor..asıl ifade edilmek istenen Şeytan’ın Âdemoğluyla olan mücadelesinde ne kadar başarılı olduğuna dikkat çekmek.Ve kendi ordusuyla zayıf toplumlar ve Müslümanlar üzerindeki bombardımanında ne kadar etkili olduğunu göstermek.50-60 yıl önce Bediüzzaman’ın ifade ettiği dünyanın buhran geçiriyor olmasında nasibimizin ne kadar ziyade olduğunu bilmek.
Ülkemizdeki boşanmalar..Uyuşturucu kullanma yaşı..Hapishanelerin doluluk oranı..Suç çeşitliliğindeki artış..Dolandırıcılıklar..Organ mafyası..Tacizler..Anarşi..Her yıl artan intihar vakaları vs vs vs…
İnkişaf etmeyen ne? Yüz yıl önce yaşanmadığında gizlenmiş İslamiyet’in elimizden tutacak merhameti bugün de mi küsmüş durumda..?
Allah’tan hangi küresel mutluluğu ve saadeti bekleyebiliriz..dileklerimiz hakkında şefaatçi olarak sunabileceğimiz gözyaşı ve pişmanlıklarımız yeterli mi?
Dilerse bizi affedebilecek olan Allah bizi affetmeyi dileyebilir mi?
Bir diğer mana ile “İrade-i Külliye hangi İrade-i cüz’iye üzerine taalluk”edecek…
Yani ortaya koyulmuş, hamiyet, muavenet bekleyen bir irade var mı?
Yoksa sürekli bir ihtiyaç dairemiz var ve tüm himmetimiz o ihtiyaç dairesini kutsallaştırmak üzeremi hamiyetini göstermekte.
Önce can mı?
Eve lazım olan camiye haram mı?
Allah versin mi?
Bana dokunmayan yılanın bir hakkı hayatı var mı?
Bir haber programında saçlarını sarıya boyatmış bir genç kıza habercinin sorduğu neden sorusuna genç kızın verdiği cevap çok enteresandı..Şöyle demişti:
Özendik ve boyadık..sonra baktık ki bu biz olmuşuz…
Tüketim alışkanlıkları karakter oluşturmakta çok etkilidir. Az çok bir şeyler araştırma merakı olanlar bu bilgilere ulaşabilir. Geçen yazdığımız “su damlası” satırlarındaki ihtiyar hoca çocukların dışarıdan bir şey yemelerinin onların karakterleri üzerinde olumsuz etkilerine değinmiş ve besmeleyle hazırlanan yemeklerin mizaç üzerindeki olumlu etkisinin öneminden bahsetmişti…
Konumuza dönersek..bugün tüm İslam alemini tahripleriyle ele geçiren ve inleten ve siyasetlerini ele geçirdikleri ülkedeki kukla iktidarın zulümlerini besleyen ülkelerin asıl gücü dünya üzerinde hakim oldukları ekonomik baskı parasal güç iktidarıdır.
Oluşturdukları zaruret politikaları ve finansal sömürü ile iktisadi hayatın kontrolünü elde tutmaktadırlar.
Bireysel etkileşim olarak ve kısmen baktığımızda bile bu kültürün hayatın bütün alanlarına sirayet ettiği ve her şey bulaştığını görürüz.
Seyrettiğimiz sinemalar..özgürleşen kadınlar..asi gençler ve herkesçe malum olan çöküntü artık bacalarımıza sarmış durumda.
Hepimizin paçasını kaptırdığı bir banka..alışkanlık yaptığımız bir kafeterya..müptela olduğumuz bir online oyun..saatlerimizi geçirdiğimiz bir internet tarrakası..acı bir facebook,twetter davası vardır.
Ve bunun acısını hissedebilecek bir baskı onlarca teville tarafımızdan geçiştirilmiş veya geçiştirebilmemiz için organize edilmiştir.
Hepimiz iki satırda meramını anlatabilir bir duruma geldiğimiz gibi iki satırdan fazlasını okuma kabiliyet ve tahammülünü de kaybettik. Kelimelerimizi bize ait cümleleri yazdığımızda sistem onları hatalı kelimeler olarak gösteriyor. Ve uzun yazıların vurgusuzluğu sıkıcı bir durumda uzun konulara ilgiyi azaltıyor.Ve bunlara alıştık.Çünkü hızlı ve anlamsızca tüketmeli ve aynı anlamsızlıkla tüketilmeliydik.
Evet Dostlar! Kendi yaşamları için yaşamamıza izin veren ve sürek avı keyifleri için bizi öldüren bu zalimler topluluğuna karşı belki bugün siyaseten bir şey yapmak kolay bir şey değil veya siyasetin böyle bir düşüncesi olmayabilir.
Global politika ve karşılıklı çıkarlar dava misyonu olarak küresel arenada bir etkilik yapması söz konusu değildir vs vs vs. Dünyanın gelmiş olduğu süreç bazı ilahi yasaları çiğnemek noktasında ruhsatlar temin edebilir bu böyle gelip böyle gidebilir…
Ancak gerçek iman sahipleri için bu böyle değildir. Hakkın hatırı âlidir hiçbir hatıra vb. duruma feda edilmez.
İmandan medet alacak, İslam ahlakından beslenecek bir yapılanma idari noktada olmadığından küçücük bir cereyan menfi bir akımda siyaset ve kurumlar aciz kalmaktadır.
Agresif bir ahlak hareketi başlatma noktasında bir kararlılık ve strateji başı dik bir şekilde ortaya çıkamamaktadır..maalesef…
Çünkü halka olan güven siyasete olan güveni sarsacağından politika bu açık sözlülüğe yanaşmamaktadır.
Yani Dostlar! Hükümet hiçbir Çin malını, Fransız müskirini, İsveç çikolatası, ABD kolası, Yahudi bilmem nesini Boykot etmeyecek edemeyecektir. Dünya politikası ve siyasetin küresel ve hâkim baronları ipleri elinde tutmaktadır.
Ülke içerisinde olan ve bu pis ahlakı benimsemiş bazı firmalarında maalesef kontrolü yapılamamaktadır. Bu millete yedirmedikleri halt kalmayan yerli münafıklar ayrıca dikkat edilmesi gereken, kâfirlerden daha şiddetli, seciyesi bozuk, İslam ahlak zincirinden çıkmış şeytanlaşmış insanlarda vardır. Devlet bunlarla kalıcı bir şekilde mücadele edememektedir. Kontroller ve gerekli mevzuat ve düzenlemeler ne yazık ki yürütülememektedir. Çıkarılan kontrol ve denetim yasaları sürekli ötelenmekte, ceza ve yaptırımlar tarihi olan gelenekle sürekli pas geçilmektedir. Bu nedenle akıllı tüketim sadece, dinsiz imansızlara karşı değil, dinini ve imanını dünyaya satanlara karşıda geçerlidir.
Ancak ne olursa olsun..halk yani bizler sabretmeye ve vazgeçmeye karar verdiğimizde işte bunların buna karşı yapabilecekleri bir şey yoktur.Kimsenin burnunu sıkıp ağzını açtıramazlar.Rabbimizin Şeytana karşı “Senin benim ihlaslı kullarımın üzerinde bir etkin tesirin ve yaptırım gücün yoktur”meyanındaki ifadesi bunu isbat eden bir Rabbani kaynak olsa gerek.
Evet Dostlar! Kendi içimizde olan münafık sanayici ve üreticileri beslemeyeceğimiz gibi, dünyayı fesada vermiş, kana bulamış bu canavarların, kanımızı içerek bize sundukları şeyleri kullanmayalım.
Zaruri olmayan ihtiyaçları zaruri hale getirerek kurdukları imparatorluklara güç sağlamaya devam etmeyelim.
Alışkanlıklarımızı terk edelim. Değişimi kabul edelim. Allah’ın sevmediği müsrifliklerle ve bu bu müsrifliği düşmanlarımız elinden alarak yapmış olmayalım…
Kitaplara dokunalım..çok çok okuyalım..biraz fazla yürüyelim..yapay hiçbir şeyi tüketmeyelim..Dostlarımızı yüz yüze ziyaret edelim..dualarımızı tüm Alem-i İslâmı içine alacak şekilde genişletelim…Hayırlar kurtuluşlar temenni edelim.Bazı gecelerimizin yarılarını bu manevi mesaiye ayıralım.Ki Rabbimiz beklemek yüzümüzün olacağı günleri bize ihsan etsin diyebilelim…
El Hasıl..Bediüzzaman’ın ;
"Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz, hem onun gönderdiği kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise, bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum, onun için yalnız memleketimin maddî ve manevî mamülatını giyiyorum"
Boykotu nevinden yalnızca maddi manevi İslam memleketinin mamülatından istifade edelim…
O dönem İstanbul'u, birçok siyasî ve sosyal olaylarla kaynıyordu. Hamalların, İttihatçılara ve Meşrutiyete karşı bir ekonomik engelleme hareketi olarak başlattıkları boykot da bu olaylardan biriydi. Böyle hareketli bir ortamda, İstanbul'da yaşayan ve hamallık yapan Kürtlerin kandırılarak siyasî ve anarşik olayların içine çekilmesinden endişe eden Said Nursî, hamalların yoğun olarak bulunduğu yerleri, özellikle kahvehaneleri gezerek onlara meşrutiyeti anlatıyor ve boykotu o sıralarda Bosna-Hersek'i ilhak eden Avusturya'nın mallarına karşı yapmalarını tavsiye ediyordu. Bu görüşmeler sonucunda hamallar ikna olarak boykotlarını yalnızca Avusturya mallarına karşı uygulamışlardı. Böylelikle Bediüzzaman, hem çıkması beklenen muhtemel anarşiyi önlemiş, hem de Avusturya mallarına karşı boykot başlatarak Osmanlı Devleti'nin devletlerarası politikada Avusturya'ya karşı mesafe kazanmasına öncülük etmişti.
Kaynak:Risale-i Nur Enstütüsü /Bediüzzaman Biyografisi
İşte o hammalların, Avusturya’ya karşı, benim gibi bütün Avrupa’ya karşı boykotları ve en müşevveş ve heyecanlı zamanlarda akılane hareketlerinde bu nasihatin tesiri olmuştur.
Bediüzzaman
Konunun dip notunda ise;
"Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz, hem onun gönderdiği kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise, bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum, onun için yalnız memleketimin maddî ve manevî mamülatını giyiyorum"
demiş.
Uyumayan düşman yazımızda değindiğimiz Avrupa dessas zalimleri, Asya münafıkları gibi, Âlem-i İslam’ın düşmanlarına karşı iktisadi bir boykotun tesirli bir direniş fikri olduğu hakkındaki kanaate devam etmek niyeti ile bu yazımıza devam ediyoruz.
Ayrıca bugün tüm dünyayı ekonomik gücü ile etki altına alan Çin’in Müslümanlara karşı olan zulüm ve işkencesi de göz ardı edilemez büyük bir cinayettir.Enterasan olan Uygur Müslümanlarını katl eden bu zalimler,İslami tüketim mallarını üretmekte dünya lideridir...Hac ve ümreden gelen takkelerimiz,otomatik zikir aletleri,seccadeler vs vs vs.......
Müminlerin inanmakla Allah tarafından ilan edilen üstünlüğü..ve imanın mizacında olan kardeşlerine karşı azami şefkat,düşmanlarına karşı korkusuzluk ve az kuvvetle galip kılınmak gibi ilahi destekler bugün bu şartlarda var olan ama ulaşılmazlık noktasında görmek mümkün.Fakat tevekkül ve mücadelenin kararlılığı bu potansiyel gücün,müminler açısından lehde bir inayete çevrilmesinin, Rahmeti İlahiyeden ümid edilmesi gayet haklı bir bekleyişi ifade edebilir.
Safların ayrışması cephelerinde belirginleşmesini gösterir.Ancak bugün bir sıraya gelmiş,aynı tezgaha konulmuş ve karakterleri bir biri içine girmiş,dahilde dal budak hatta kök salmış olan yapılanmayı ayrıştırmak ve genel anlamda bir cephe oluşturmak pek kolay görülmemektedir.
Ortada dem ve damarlara sirayet etmiş bir tiryakilik hükümferma olduğundan bu bağımlılıktan kurtulma azmini göstermek ve bir ulvi idealin dava kabul edilmesi ile Milliye-yi İslamiye ile hareket edebilmek gerçekten kahramanlıktır.
Kişisel kalite ölçülerimizde esas olduğundan burada yine aynı kıstasla ferdi olarak bir direnişi insan şahsi âleminde başarsa, Alem-i İslam kadar külli bir niyeti ve alemi asgarında ise o millet kadar küçük bir devleti islamiyeti barındırmış olur. O nedenle bu emperyalist, Siyonist güçlerle mücadele edilmez vehmini bir kenara bırakarak, hamiyeti milliye-yi diniye ile safını belli etmek noktasında bir keyfiyeti düşüncemize esas tutuyoruz.
Bediüzzaman’ın 1952 yılında Eşref Edip ile söyleşisi sırasında ifade ettiği;
"Bana ıztırap veren," dedi, "yalnız Islâmın mâruz kaldığı tehlikelerdir. Eskiden tehlikeler hariçten gelirdi; onun için mukavemet kolaydı. şimdi tehlike içeriden geliyor. Kurt, gövdenin içine girdi. şimdi, mukavemet güçleşti. Korkarım ki, cemiyetin bünyesi buna dayanamaz. Çünkü, düşmanı sezmez. Can damarını koparan, kanını içen en büyük hasmını dost zanneder. Cemiyetin basîret gözü böyle körleşirse, îman kalesi tehlikededir. Işte benim ıztırâbım, yegâne ıztırâbım budur. Yoksa, şahsımın mâruz kaldığı zahmet ve meşakkatleri düşünmeye bile vaktim yoktur. Keşke bunun bin misli meşakkate mâruz kalsam da, îman kalesinin istikbâli selâmette olsa!"
Yüz binlerce îmanlı talebeleriniz size âtî için ümit ve tesellî vermiyor mu?"
Evet, büsbütün ümitsiz değilim…
Dünya, büyük bir mânevî buhran geçiriyor. Mânevî temelleri sarsılan Garb cemiyeti içinde doğan bir hastalık, bir vebâ, bir tâun felâketi, gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müthiş sâri illete karşı İslâm cemiyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa, İslâm cemiyetinin ter ü taze îman esaslarıyla mı? Büyük kafaları gaflet içinde görüyorum. Îman kalesini küfrün çürük direkleri tutamaz. Onun için, ben yalnız îman üzerine mesâimi teksif etmiş bulunuyorum.
"Risâle-i Nur'u anlamıyorlar yahut anlamak istemiyorlar. Beni skolastik bataklığı içinde saplanmış bir medrese hocası zannediyorlar. Ben, bütün müsbet ilimlerle, asr-ı hâzır fen ve felsefesiyle meşgul oldum. Bu hususta en derin meseleleri hallettim. Hattâ bu hususta da bâzı eserler telif eyledim. Fakat, ben öyle mantık oyunları bilmiyorum, felsefe düzenbazlıklarına da kulak vermem. Ben, cemiyetin iç hayatını, mânevî varlığını, vicdan ve îmânını terennüm ediyorum, yalnız Kur'ân'ın tesis ettiği Tevhid ve îman esâsı üzerinde işliyorum ki; İslâm cemiyetinin ana direği budur. Bu sarsıldığı gün, cemiyet yoktur.
Diyerek ruhundaki fevaranı ve hizmet-i diniye ve imaniyesinin çerçevesini gösteriyor.
Fakat ne yazık ki birçok insan bu önemli gelişmeyi, kanser gibi yayılan önemsizleştirme ve nazarı dünyaya çevirme strajesini kavrayamadı. Küfür, nefsin mahiyetinde olan peşincilik ve hazır lezzet tutkusunu güzel kullandı.
Modadan, yiyip içmeye, yiyip içmekten gezip tozmaya ve gezip tozmaktan bireysel yaşamın bencil dünyasına toplumu sürükledi.
Yaşlılar huzur evlerine,bayram günleri Kış aylarına denk geldiğinde Avrupa,yaz aylarına geldiğinde sahil kıyılarına seyahatler başladı.Oruç aylarının 2010-2013’lü yılları bu ayın hürmetini saymayan insanların aleni olarak baş kaldırışlarına sahne oldu.Camilerde içki içe bilme ve daha bir çok rezalete tevvesül edebilme isyanı kendini gösterir oldu.Bu ifadeler bir şikayeti dile getirmek maksadını gütmüyor..asıl ifade edilmek istenen Şeytan’ın Âdemoğluyla olan mücadelesinde ne kadar başarılı olduğuna dikkat çekmek.Ve kendi ordusuyla zayıf toplumlar ve Müslümanlar üzerindeki bombardımanında ne kadar etkili olduğunu göstermek.50-60 yıl önce Bediüzzaman’ın ifade ettiği dünyanın buhran geçiriyor olmasında nasibimizin ne kadar ziyade olduğunu bilmek.
Ülkemizdeki boşanmalar..Uyuşturucu kullanma yaşı..Hapishanelerin doluluk oranı..Suç çeşitliliğindeki artış..Dolandırıcılıklar..Organ mafyası..Tacizler..Anarşi..Her yıl artan intihar vakaları vs vs vs…
İnkişaf etmeyen ne? Yüz yıl önce yaşanmadığında gizlenmiş İslamiyet’in elimizden tutacak merhameti bugün de mi küsmüş durumda..?
Allah’tan hangi küresel mutluluğu ve saadeti bekleyebiliriz..dileklerimiz hakkında şefaatçi olarak sunabileceğimiz gözyaşı ve pişmanlıklarımız yeterli mi?
Dilerse bizi affedebilecek olan Allah bizi affetmeyi dileyebilir mi?
Bir diğer mana ile “İrade-i Külliye hangi İrade-i cüz’iye üzerine taalluk”edecek…
Yani ortaya koyulmuş, hamiyet, muavenet bekleyen bir irade var mı?
Yoksa sürekli bir ihtiyaç dairemiz var ve tüm himmetimiz o ihtiyaç dairesini kutsallaştırmak üzeremi hamiyetini göstermekte.
Önce can mı?
Eve lazım olan camiye haram mı?
Allah versin mi?
Bana dokunmayan yılanın bir hakkı hayatı var mı?
Bir haber programında saçlarını sarıya boyatmış bir genç kıza habercinin sorduğu neden sorusuna genç kızın verdiği cevap çok enteresandı..Şöyle demişti:
Özendik ve boyadık..sonra baktık ki bu biz olmuşuz…
Tüketim alışkanlıkları karakter oluşturmakta çok etkilidir. Az çok bir şeyler araştırma merakı olanlar bu bilgilere ulaşabilir. Geçen yazdığımız “su damlası” satırlarındaki ihtiyar hoca çocukların dışarıdan bir şey yemelerinin onların karakterleri üzerinde olumsuz etkilerine değinmiş ve besmeleyle hazırlanan yemeklerin mizaç üzerindeki olumlu etkisinin öneminden bahsetmişti…
Konumuza dönersek..bugün tüm İslam alemini tahripleriyle ele geçiren ve inleten ve siyasetlerini ele geçirdikleri ülkedeki kukla iktidarın zulümlerini besleyen ülkelerin asıl gücü dünya üzerinde hakim oldukları ekonomik baskı parasal güç iktidarıdır.
Oluşturdukları zaruret politikaları ve finansal sömürü ile iktisadi hayatın kontrolünü elde tutmaktadırlar.
Bireysel etkileşim olarak ve kısmen baktığımızda bile bu kültürün hayatın bütün alanlarına sirayet ettiği ve her şey bulaştığını görürüz.
Seyrettiğimiz sinemalar..özgürleşen kadınlar..asi gençler ve herkesçe malum olan çöküntü artık bacalarımıza sarmış durumda.
Hepimizin paçasını kaptırdığı bir banka..alışkanlık yaptığımız bir kafeterya..müptela olduğumuz bir online oyun..saatlerimizi geçirdiğimiz bir internet tarrakası..acı bir facebook,twetter davası vardır.
Ve bunun acısını hissedebilecek bir baskı onlarca teville tarafımızdan geçiştirilmiş veya geçiştirebilmemiz için organize edilmiştir.
Hepimiz iki satırda meramını anlatabilir bir duruma geldiğimiz gibi iki satırdan fazlasını okuma kabiliyet ve tahammülünü de kaybettik. Kelimelerimizi bize ait cümleleri yazdığımızda sistem onları hatalı kelimeler olarak gösteriyor. Ve uzun yazıların vurgusuzluğu sıkıcı bir durumda uzun konulara ilgiyi azaltıyor.Ve bunlara alıştık.Çünkü hızlı ve anlamsızca tüketmeli ve aynı anlamsızlıkla tüketilmeliydik.
Evet Dostlar! Kendi yaşamları için yaşamamıza izin veren ve sürek avı keyifleri için bizi öldüren bu zalimler topluluğuna karşı belki bugün siyaseten bir şey yapmak kolay bir şey değil veya siyasetin böyle bir düşüncesi olmayabilir.
Global politika ve karşılıklı çıkarlar dava misyonu olarak küresel arenada bir etkilik yapması söz konusu değildir vs vs vs. Dünyanın gelmiş olduğu süreç bazı ilahi yasaları çiğnemek noktasında ruhsatlar temin edebilir bu böyle gelip böyle gidebilir…
Ancak gerçek iman sahipleri için bu böyle değildir. Hakkın hatırı âlidir hiçbir hatıra vb. duruma feda edilmez.
İmandan medet alacak, İslam ahlakından beslenecek bir yapılanma idari noktada olmadığından küçücük bir cereyan menfi bir akımda siyaset ve kurumlar aciz kalmaktadır.
Agresif bir ahlak hareketi başlatma noktasında bir kararlılık ve strateji başı dik bir şekilde ortaya çıkamamaktadır..maalesef…
Çünkü halka olan güven siyasete olan güveni sarsacağından politika bu açık sözlülüğe yanaşmamaktadır.
Yani Dostlar! Hükümet hiçbir Çin malını, Fransız müskirini, İsveç çikolatası, ABD kolası, Yahudi bilmem nesini Boykot etmeyecek edemeyecektir. Dünya politikası ve siyasetin küresel ve hâkim baronları ipleri elinde tutmaktadır.
Ülke içerisinde olan ve bu pis ahlakı benimsemiş bazı firmalarında maalesef kontrolü yapılamamaktadır. Bu millete yedirmedikleri halt kalmayan yerli münafıklar ayrıca dikkat edilmesi gereken, kâfirlerden daha şiddetli, seciyesi bozuk, İslam ahlak zincirinden çıkmış şeytanlaşmış insanlarda vardır. Devlet bunlarla kalıcı bir şekilde mücadele edememektedir. Kontroller ve gerekli mevzuat ve düzenlemeler ne yazık ki yürütülememektedir. Çıkarılan kontrol ve denetim yasaları sürekli ötelenmekte, ceza ve yaptırımlar tarihi olan gelenekle sürekli pas geçilmektedir. Bu nedenle akıllı tüketim sadece, dinsiz imansızlara karşı değil, dinini ve imanını dünyaya satanlara karşıda geçerlidir.
Ancak ne olursa olsun..halk yani bizler sabretmeye ve vazgeçmeye karar verdiğimizde işte bunların buna karşı yapabilecekleri bir şey yoktur.Kimsenin burnunu sıkıp ağzını açtıramazlar.Rabbimizin Şeytana karşı “Senin benim ihlaslı kullarımın üzerinde bir etkin tesirin ve yaptırım gücün yoktur”meyanındaki ifadesi bunu isbat eden bir Rabbani kaynak olsa gerek.
Evet Dostlar! Kendi içimizde olan münafık sanayici ve üreticileri beslemeyeceğimiz gibi, dünyayı fesada vermiş, kana bulamış bu canavarların, kanımızı içerek bize sundukları şeyleri kullanmayalım.
Zaruri olmayan ihtiyaçları zaruri hale getirerek kurdukları imparatorluklara güç sağlamaya devam etmeyelim.
Alışkanlıklarımızı terk edelim. Değişimi kabul edelim. Allah’ın sevmediği müsrifliklerle ve bu bu müsrifliği düşmanlarımız elinden alarak yapmış olmayalım…
Kitaplara dokunalım..çok çok okuyalım..biraz fazla yürüyelim..yapay hiçbir şeyi tüketmeyelim..Dostlarımızı yüz yüze ziyaret edelim..dualarımızı tüm Alem-i İslâmı içine alacak şekilde genişletelim…Hayırlar kurtuluşlar temenni edelim.Bazı gecelerimizin yarılarını bu manevi mesaiye ayıralım.Ki Rabbimiz beklemek yüzümüzün olacağı günleri bize ihsan etsin diyebilelim…
El Hasıl..Bediüzzaman’ın ;
"Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz, hem onun gönderdiği kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise, bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum, onun için yalnız memleketimin maddî ve manevî mamülatını giyiyorum"
Boykotu nevinden yalnızca maddi manevi İslam memleketinin mamülatından istifade edelim…
